Voorbeeldgedrag of ‘Old boys' gedrag

Normbesef bij besturen van een organisatie. Welke vragen moet een bestuurder zichzelf stellen als er iets misgaat? Eén van die vragen luidt als volgt: wat is de schade die ik aan het bedrijf toebreng met mijn handelen nu en in het verleden? Daarnaast gaat het volgens mij om vragen als: welke impact heeft mijn rol als bestuurder voor de onderneming en wat voeg ik als CEO aan de marketing van mijn bedrijf toe door in functie te zijn?

Voor mij is het mogen leiden van een groot bedrijf een erebaan. Je mag verantwoordelijkheid dragen voor veel mensen en je mag verantwoordelijk zijn voor een groot(s) resultaat. Voorzitter mogen zijn van de raad van bestuur van een groot bedrijf is iets wat in mijn optiek juist ook vanuit het hart moet komen. Niet vanuit de wens om met een hele dikke beurs naar huis te gaan. Wie dat wilt, moet namelijk gaan ondernemen en zelf risico gaan dragen. Ik hou van bestuurders die werken vanuit een sterk normbesef dat ze diverse ‘stakeholders’ te dienen hebben die soms groter zijn dan zijzelf.

Het mag u dan ook niet verbazen als ik u vertel dat ik de afgelopen weken geboeid naar twee verschillende VVD uitblinkers heb zitten kijken en luisteren. De ene was Gerrit Zalm en de andere Ed Nijpels.

Hele verschillende figuren met een heel verschillende achtergrond doch met een paar overeenkomstige dingen. Bijvoorbeeld VVD en DSB. En wat schetst nu mijn verbazing? Gerrit blijft zitten en Ed gaat. De ene krijgt een onvoldoende van de AFM en de andere wacht het oordeel niet af. Deze doet wat goed is voor zijn bedrijf en de sector...

Ik zou in het gedrag van Gerrit het ‘old boys gedrag’ kunnen zien. Gedrag als: kom ik ermee weg, dan is het goed. Wat iets heel anders is dan: ik heb de schijn tegen en mijn functie is te belangrijk. Dat is wat ik bedoel met voorbeeldgedrag. Het oude gedrag, waar heel veel bankiers vroeger op terugvielen. Ik overtreed de letter van de wet niet, dus ik ben niet fout.

Moet u voor de gein eens kijken wat dat in de letter van de wet handelen de Grieken met dank aan Goldman gebracht heeft. Het blijkt eens te meer dat bankiers kameleonvossen zijn; ze veranderen wel van kleur maar niet van streken. Whats' next?