Vakbonden slopen; de flexwerker als bouwsteen

In mijn vorige blog over cao’s haalde in ik al de onbeloonde risico’s voor een flexwerker aan. En wat lees ik tot mijn verbazing? Een verkeerd-om-redenering van FNV, waaraan een nieuw plan wordt gekoppeld. Een strafheffing voor flexwerkers? Niet direct voor de flexwerker, maar voor de werkgever in de vorm van een verhoging van de WW-premie. Echter, de flexwerker mag waarschijnlijk de gevolgen opvangen.


Goed om te lezen dat VNO-NCW en MKB-Nederland het plan meteen naar de prullenbak verwijzen. Een prikkel om mensen aan te nemen voor onbepaalde tijd noemt de FNV dit. Als we kijken naar de stijgende tendens van flexwerkers, kunnen we ons afvragen of ondernemend Nederland dit  überhaupt wel wil?

Precies om voorbeelden als deze opperde ik een andere invalshoek als het gaat om cao’s. De vakbonden lijken de enige in deze veranderende maatschappij en economie die zich vast blijven houden aan conservatieve opvattingen over arbeidsprincipes.

Ook regeringspartij CDA verwierp het idee van FNV. Maar willen ze daar nu werkelijk een ‘keukentafelakkoord’ tegenover stellen?  Net als Hans Biesheuvel, voorzitter van MKB-Nederland verwijzen ze naar het akkoord uit de jaren 90, dat zo succesvol was. Kent u die grap over die Belg en die bananenschil? Precies, daar gaan we weer. Ja, effectief in de jaren 90! We leven bijna twintig jaren verder in een compleet andere economie met de vergijzing en generatie Y in opmars.

Wordt de nieuwe generatie niet met de paplepel ingegoten zelf verantwoordelijkheid te nemen? Om proactief te handelen als je een doel wilt bereiken? Wil de mens van vandaag niet meepraten over het hoe én het wat? We moeten met onze tijd mee. En dat in een maatschappij waar ‘sociaal’ het kernwoord is. Of we het nu hebben over duurzaamheid, recruitment via social media, flexibel werken of sociaal met je werknemers omgaan. Nu is het moment om de weg van sociale experimenten in te slaan.

Geef werkgevers mogelijkheden om onder bewind van een acceptabel, maar vooral soepeler ontslagerecht de vaste kern te bepalen. Zet daarnaast de ‘Key Performance Indicators’ (KPI) op scherp en creëer het juiste, bijpassende arbeidsklimaat voor de flexibele schil.

De schil die de wenbaarheid geeft dat nodig is om als organisatie of bedrijf te overleven. Meedeinen op de golven van vraag en aanbod, of ze u voortkomen uit economische nood of toekomstige schaarste van arbeidskrachten. De basis  hiervoor zou al eenvoudiger moeten worden voor het bedrijfsleven. Geen administratieve rompslomp van bedrijfsverenigingen. De euro’s gewoon rechtstreeks aftikken voor de risico’s die de externe werknemers dragen. Het beginsel van de betere arbeidsvoorwaarden voor uitzendkrachten en zzp’ers…