Soms krijg je een koekje....

Vandaag kreeg ik van Sanne-Lot van Ulzen, een ex-collega bij ING, een geweldig leuke reactie:

“Ergens in je blog zeg je dat er nu behoefte is aan goede leiders. Natuurlijk heb je gelijk. Maar als deze bedrijven eerder goede leiders hadden gehad, was deze recessie er natuurlijk niet geweest. Bovendien kun je jezelf afvragen of goede leiders er echt lol in hebben, om bedrijven uit een recessie te halen. Willen deze mensen niet veel liever voor zichzelf werken? In balans met werk en privé, plezier en geld verdienen, werken met hoofd en werken met handen? Of neem ik mezelf te veel als voorbeeld?”

Ze slaat de spijker op de kop, denk ik zo. Een paar punten in de reactie van Sanne-Lot vragen
natuurlijk om een nadere uitdieping mijnerzijds. Ik tracht het voorts hier en daar wat aan te vullen.

Vraag 1: Was deze recessie er niet geweest als we goede leiders hadden gehad?

Poeh, dat vind ik een hele lastige. Ik denk dat dit ten dele het geval was geweest. Minder hebzucht, minder ‘Zonnekoninggedrag’, minder gegraai had bijgedragen aan het indammen van de excessen. Uiteindelijk was in dit geval de vraag: zag iemand het aankomen? Dat waren er toch wel erg weinig. Met meer leiders had het beter voorkomen kunnen worden, dat zeker.

Afgelopen week (of twee geleden) stond er in de FEM Business een aardige opmerking over Ben Bernanke (de centrale bankier). Hij zou een verkeerde keuze gemaakt hebben door Bear Stearns wel te redden en Lehman niet. Dat is een leiderschapskeuze. In die zin had een betere centrale bankier in de US inderdaad geholpen...

Vraag 2: Hebben goede leiders er zin in om de boel uit de recessie te trekken?

Ik denk dat goede leiders er wel degelijk zin in hebben. Hun handen jeuken om de middelmatige veroorzakers van deze puinhoop eruit te trekken. Eindelijk mogen ze hun talent laten spreken. Daar genieten ze van. Natuurlijk werken ze voor glorie, passie en erkenning. Soms in loondienst, soms in een vrijer verband. Dat past in de geest van deze tijd. Leiders weten wanneer het tijd is om op te staan. Ze weten net zo goed wanneer het tijd is om weg te wezen.

Vraag 3: In balans met werk en prive, lol en geld verdienen, hoe doen ze dat?

Engbert Breuker, één van de oprichters van Pentascope, sprak tegen mij ooit uit dat voor hem werken erg belangrijk was. “Toch moet het ook vooral leuk zijn”, zei hij. Ik denk dat hij steeds meer gelijk krijgt. Met multifunctionele telefoons zoals Black Berry’s wordt werk steeds meer een integraal deel van het leven van de gestreste kenniswerker. Aan de ene kant vrijheid door niet altijd op kantoor te hoeven zijn. Aan de andere kant ook de druk van altijd bereikbaar zijn. Ik denk dat veel mensen stiekem genieten van die druk, de adrenaline van het gevoel onmisbaar te zijn.

Daarnaast maken leiders mijn inziens echt hun eigen pret. Ze genieten van wat er zoal gebeurt, van de beweging, van de verandering. In die zin zie ik leiders als reizigers. Ze genieten net zoveel van de reis naar het doel als van het doel op zich. Misschien is dat wel het grote verschil met de oude generatie leiders, de toeristen (genieten van het resultaat)...